اگر قرار است شاگردی پرورش دهید که بهنوبۀ خود شاگردسازی کند، پس لازم است آنان را تجهیز کنید تا ثمره آورند، نه فقط مصرف کننده باشند. در دنیای سقوط کردۀ ما، مردم نقشۀ خدا را رد کرده و بسیاری انرژی خود را صرف اجرای فقط بخشی از معادلۀ کامل خدا کردهاند. آنها یاد میگیرند اما چیزی را با دیگران به اشتراک نمیگذارند. پر میشوند، اما هرگز خالی نمیشوند. مصرف میکنند، اما تولید نمیکنند.
چهار راه اصلی وجود دارد که خدا از طریق آن ما را بهلحاظ روحانی رشد میدهد. ابزاری که در اینجا به کار میرود در این چهار روش ارائه خواهد شد:
هر شاگرد نیاز دارد تجهیز شود تا کتابمقدس را یاد بگیرد، تفسیر کند و به کار ببندد. خدا در طول هزاران سال و از طریق نویسندگان بسیار، کلام خود را در دل مردان ایمانداری گذاشت که ایشان نیز شنیدههای خود را ثبت کرده و در اختیار دیگران گذاشتند. کتابمقدس داستان خدا، نقشهها، دل و راههای او را به ما تعلیم میهد. اگر شاگردی نمیتواند بخواند، باید با روش شفاهی تجهیز شود و شاید لازم باشد که به نسخۀ صوتی کتابمقدس گوش دهد. سه ابزار ذکر شده در این زمینه، یکدیگر را تکمیل کرده و شاگردان را با مهارتهای متفاوتی که در تفسیر و به کار بردن کتابمقدس لازم میباشد، تجهیز مینمایند. اگر فاقد آنها هستید، به بررسی آنها بپردازید!
دعا برای رابطۀ ما با خدا حیاتی است. از طریق دعاست که هم به خدا گوش میدهیم و هم با او صحبت میکنیم. دعا ما را قادر میسازد که او را صمیمانهتر شناخته و دل، اراده و راههای او را درک کنیم. دعا به ما کمک میکند تا دیگران را خدمت کنیم و به آنان تعلیم و به ایشان شهادت دهیم. دو ابزار زیر می تواند به شاگردان کمک کند تا در دعاهای شخصی و خدمت به دیگران و با دیگران، رشد کنند. همچنین، به شما کمک میکنند تا نگرشی دعامحور داشته و دانماً جهان را از چشمانداز روحانی ببینید، نه فقط از چشمانداز مادی و شرایطی که قابل دیدن است. آنها همچنین به شما کمک میکنند تا ظرفیت دعای خود را افزایش دهید.
خدا بدن خود را طوری طراحی کرده که اعضای آن به یکدیگر نیاز داشته باشند. هر یک از ما نقاط قوت و ضعفی داریم. باید تسلیم یکدیگر باشیم و یکدیگر را خدمت نماییم. زندگی شاگرد نه تنها دربرگیرندۀ رابطۀ او با خداست، بلکه نشانۀ روابط او با دیگران نیز میباشد. شاگردی صرفاً فردی نیست، بلکه از ماهیتی جمعی نیز برخوردار است. ابزارهایی که در ذیل فهرست شده، به ما کمک میکنند تا یکدیگر را در محبت و به ثمر نشاندن اعمال نیک تجهیز نماییم، آن هم در شرایطی که محبت دوجانبه حکمفرماست و افراد این مسئولیت را دارند که از آنچه خدا به ایشان میگوید، اطاعت کرده و آن را با دیگران به اشتراک بگذارند.
خدا از رنج و جفا بهشکلهای مختلف و برای خیریت ما استفاده میکند. دلیلش این است که میخواهد شخصیت ما را خالص گرداند و خصوصیات نیکو و خداپسندانهای را در ما پرورش دهد. او از رنجها و جفاها استفاده میکند تا ایمان ما را تقویت و پاک گرداند؛ همچنین، از طریق آن، ما را برای خدمت به رنجدیدگان تجهیز مینماید. همچنین، از طریق اشتیاق و میل ما برای فداکاری و به خطر انداختن خودمان به خاطر او، خود را جلال میدهد. خدا وعده میدهد که اگر در این دنیا فقط بخواهیم برای او زندگی کنیم، جفا خواهیم دید. اما اگر شاگردان برای ملکوت تعلیم ببینند و انتظار رنج و جفا را داشته باشند، احتمال سردرگمی، تلخی، تنفر، ناامیدی یا افسردگی به هنگام رویارویی با جفا، بسیار کمتر خواهد شد. ما باید شاگردان را از همان ابتدای حیات جدیدشان آماده سازیم تا انتظار جفا را داشته باشند، به خوبی به آن پاسخ داده و به خدا که خالق امین آنان است اعتماد کنند تا کاری را که نیکوست انجام دهند. رنج کشیدن برای ملکوت ما را برای سلطنت ابدیمان با مسیح در ابدیت آماده ساخته و خالص میگرداند.
از چهار حیطهای که در بالا به آنها اشاره شد (دعا، کلام خدا و غیره)، به کدامیک تاکنون عمل نمودهاید؟
در مورد انجام کدام مورد اطمینان نداشتید؟
احساس میکنید تا چه حد برای تعلیم و تربیت دیگران آمادگی دارید؟