भाषा


English English
العربية Arabic
العربية - الأردن Arabic (Jordanian)
العربية التونسية Arabic (Tunisian)
Armenian Armenian
Sign Language American Sign Language
বাংলা Bengali (India)
भोजपुरी Bhojpuri
Bosanski Bosnian
中文(繁體,香港) Cantonese (Traditional)
中文(简体) Chinese (Simplified)
中文(繁體) Chinese (Traditional)
Hrvatski Croatian
Français French
Deutsch German
ગુજરાતી Gujarati
Hausa Hausa
हिन्दी Hindi
Bahasa Indonesia Indonesian
Italiano Italian
ಕನ್ನಡ Kannada
한국어 Korean
کوردی Kurdish
ພາສາລາວ Lao
𑒧𑒻𑒟𑒱𑒪𑒲 Maithili
മലയാളം Malayalam
मराठी Marathi
नेपाली Nepali
ଓଡ଼ିଆ Oriya
فارسی Persian/Farsi
Polski Polish
Português Portuguese
ਪੰਜਾਬੀ Punjabi
Русский Russian
Română Romanian
Slovenščina Slovenian
Soomaali Somali
Español Spanish
Kiswahili Swahili
தமிழ் Tamil
తెలుగు Telugu
ไทย Thai
Türkçe Turkish
اردو Urdu
Tiếng Việt Vietnamese
Yorùbá Yoruba

ज्ञानभन्दा विश्वास उत्तम छ

विश्वासयोग्यता ज्ञान र प्रशिक्षणको तुलनामा आध्यात्मिक परिपक्वताको धेरै राम्रो नाप हो। जब हामी चेलाहरू बढाउँछौं हामी सही चीजहरू नापिरहेका छौं भनेर सुनिश्चित गरौं। यदि हामीले आज्ञा पालन गर्छौं र अरूलाई सुनेका कुराहरू बाँड्छौं भने हामी विश्वासयोग्य छौं। यदि हामीले सुन्छौं तर हामीले आज्ञा पालन गर्न र त्यो कुरा बाँड्न अस्वीकार गर्यौं भने, हामी विश्वासघाती ठहरिने छौं।

यो भिडियो हेर्नुहोस्

त्यहाँ दुई विचारहरू छन् जसले आज भोलि मण्डलीमा धेरै समस्याहरू निम्त्याएको छन्।

पहिलो विचार यो हो कि कसैको आध्यात्मिक परिपक्वता त्यस व्यक्तिलाई परमेश्वरको वचनको बारेमा कति थाहा छ भन्नेसँग जोडिएको छ।येदि  तिनीहरू सही विश्वास - वा रूढिवादीमा काम गर्छन् भने यो कसैको विश्वासको राम्रो मापन हो।

दोस्रो विचार यो हो कि कसैको नेतृत्व गर्ने क्षमतालाई सेवकाईमा सुरु गर्नु अघि "पूर्ण प्रशिक्षण" चाहिन्छ। तिनीहरू पूर्ण ज्ञानको रूपमा कार्य गर्छन् भने यो कसैको सेवा गर्ने क्षमताको राम्रो मापन हो। पहिलो विचारको समस्या यो हो कि रूढिवादीमा वा "सही विश्वास"मा भर पर्नु भनेको यो हो कि शैतानले कुनै पनि मानव भन्दा बढी बचन जान्दछ।

परमेश्वोरको वचनले भन्छ- तिमी परमेश्वोर एक हुनुहुन्छ भनि विश्वास गर्छौ। राम्रो! शैतानहरूले पनि यो विश्वास गर्छन् र काँप्छन्। कसैको आध्यात्मिक परिपक्वताको राम्रो मापन भनेको अर्थोप्राक्सी हो जसको मतलब "सही अभ्यास" हो। हामीले थाहा पाएको कुरामा आधारित परिपक्वता मापन गर्नुभन्दा आज्ञाकारीता र साझेदारीमा विश्वासयोग्यतालाई नाप्न ध्यान दिनुपर्छ।

दोस्रो विचारको साथ समस्या यो हो कि कसैले नेतृत्व गर्नु अघि पूर्ण रूपमा प्रशिक्षित हुनुपर्छ तर कोही पनि पूर्ण रूपमा प्रशिक्षित हुँदैन। येशूले राज्यको सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण काम गर्न अझै धेरै कुराहरू सिक्न बाँकी रहेका युवा अगुवाहरूलाई पठाउनभयो। परमेश्वोरको वचनले भन्छ - येशूले आफ्ना बाह्र प्रेरितहरूलाई बोलाउनुभयो र तिनीहरूलाई सबै शैतान र रोगहरूमाथि पूर्ण शक्ति दिनुभयो।

त्यसपछि उहाँले तिनीहरूलाई परमेश्वरको राज्यको बारेमा बताउन र बिरामीहरूलाई निको पार्न पठाउनुभयो। यी मानिसहरूलाई पत्रुसले येशू मुक्तिदाता हुनुहुन्छ भनी आफ्नो विश्वास बाँड्नु अघि पठाइएको थियो - यो केहि कुरा हो जुन हामीले विश्वासको पहिलो पाइलाको रूपमा विचार गर्छौं। र पठाइएपछि पनि येशूले पत्रुसलाई गल्तीहरूको लागि धेरै पटक हप्काउनुभयो तापनि पत्रुसले पछि गएर येशूलाई पूर्ण रूपमा अस्विकार गर्थे। अरू अनुयायीहरूले सबैभन्दा ठूलो को हो र प्रत्येकले परमेश्वरको भविष्यको राज्यमा कस्तो भूमिका खेल्नेछ भन्ने विषयमा बहस गरे।

तिनीहरू सबैले अझै धेरै सिक्न बाँकी थियो तर येशूले तिनीहरूलाई पहिले नै थाहा भएको कुरा बाँड्ने काममा लगाउनुभयो। विश्वासयोग्यता - ज्ञानभन्दा ठुलो - जुन कसैले येशूलाई पछ्याउन थालेपछि सुरु हुन सक्छ।

परिपक्वता समयमा निर्भर गर्छ तर विश्वासयोग्यता चेलाको जीवनको कुनै पनि क्षणमा प्रदर्शन गर्न सकिन्छ।

आफैलाई सोध्नुहोस्

जूमे प्रशिक्षणको सुरू गर्नुहोस्

केही साथीहरू जम्मा गर्नुहोस् वा अवस्थित सानो समूहसँग पाठ्यक्रमलाई गौर गर्नुहोस। तपाईंको आफ्नै प्रशिक्षण समूह सिर्जना गर्नुहोस् र तपाईंको प्रगतिको ति - बिधि जान्नुहोस्।